Wildplukken voor beginners

26 mei 2025 · Door Jari van Menxel

Als er iets is dat iedereen mag weten, is het dit: eten groeit overal om ons heen. In het bos, tussen de stoeptegels, en – tot de ergernis van velen – op het gazon. Sommigen noemen het onkruid, maar – net als veel anderen – spreek ik liever over eetbare wilde planten.

Eetbare wilde planten zijn gratis, onverpakt, onbespoten en lokaal. Ook zijn ze gezond. Zo eerlijk als het maar kan dus!

Met name bladgroenten zijn echt overal te vinden. Denk aan de bladeren van de smalle weegbree, brandnetel en paardenbloem. Maar ook sommige bloemen, zaden, vruchten en noten kan je plukken en eten. Wildplukken vind ik daarom een leuke en lekkere hobby.

Wildplukken is verre van ingewikkeld. Vroeger deden we niet anders: voor de uitvinding van de landbouw of in oorlogstijd was het eten van wilde planten heel normaal.

Tegenwoordig is wildplukken voor veel mensen een optionele activiteit geworden, in plaats van een manier om te overleven. Ondanks dat wildplukken dus eigenlijk heel eenvoudig is.

Er zijn maar een paar dingen waar ik op let als ik ga wildplukken:

• Laat beschermde soorten met rust

  Sommige soorten staan onder druk. Om te voorkomen dat ze verdwijnen, zijn ze beschermd¹. We laten deze soorten met rust zodat de natuur zich kan herstellen.

• Laat geen sporen achter

  Pluk niet meer dan de planten aankunnen. Pluk van verschillende planten en verspreid het plukken over meerdere plekken. Zo kunnen de planten zich herstellen.

• Pluk alleen wat je (her)kent

  Pluk alleen planten waarvan je zeker bent dat ze eetbaar zijn. Hoe zeker? Zo zeker als dat je weet dat een banaan een banaan is.

  Neem de tijd om planten te determineren. Raadpleeg het internet, een wildplukboekje of een expert.

• Pluk op schone plekken

  Pluk op plekken die schoon zijn. Voorbeelden van vervuilde plekken zijn: langs drukke autowegen, hondenuitlaatplekken of andere vervuilde locaties. Vermijd plekken waar giftige stoffen, zoals PFAS, in de natuur zijn gedumpt.

• Eet onaangetaste plantendelen

  Jonge bladeren, bloemen en vruchten zijn meestal niet aangetast door insecten of schimmels. Gebruik je zintuigen. Ziet het er raar uit, ruikt het raar of smaakt het raar? Eet het dan niet.

De wildpluk wiki is een handige website met veel informatie over wildplukken, zoals welke (delen van) planten eetbaar zijn en hoe je die eventueel kan bereiden. Flora van Nederland heeft filmpjes die kunnen helpen bij het determineren. Zelf vind ik het boekje Eetbare Wilde Planten² erg handig.

Op het internet kan je ook allerlei filmpjes vinden om meer te leren over wildplukken. Bijvoorbeeld dit filmpje over eten dat in iemands achtertuin groeit van Robin Greenfield.

Om te gaan wildplukken heb je niets nodig. Maar sommige spullen kunnen handig zijn. Denk aan:

• Bakjes en zakjes om de opbrengst in mee te nemen.
• Mesje of schaartje om eetbare plantendelen eraf te halen.
• Boekje of smartphone met handige informatie, bijvoorbeeld als hulp bij het determineren.
• Lange broek en dichte schoenen om jezelf te beschermen tegen prikkende planten of beestjes.

Hier zijn een paar eetbare planten die je bijna overal in Nederland kan vinden en die ik heb gegeten: smalle weegbree, grote weegbree, melde/melganzevoet, rode klaver en paardenbloem. Van deze planten zijn in elk geval de blaadjes eetbaar.

Eten groeit echt overal om ons heen. Kijk maar eens of er wat lekkers tussen zit!